O nas Drukuj
diakonie logo 2 

Przeszłość

Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce zawsze zwraca się ku najbardziej potrzebującym bliźnim poprzez działalność diakonijną w poszczególnych parafiach. Nasza parafia w Koszalinie zawsze służyła pomocą ludziom starszym, pokrzywdzonym i innym znajdującym się w ciężkiej sytuacji życiowej. Tradycję tą zapoczątkowało ewangelickie zgromadzenie diakonis "Salem". Z ich inicjatywy na zboczu Góry Chełmskiej w 1913 roku oddano do użytku szpital. W kolejnych latach dokonywano stałe rozbudowy szpitala, tak aby mógł on coraz w większym stopniu służyć mieszkańcom Koszalina i okolic. Tak było do 1945 roku. W późniejszych latach służba diakonijna przybrała inny wymiar. Główny ciężar troski o potrzebujących spadł na Komisje Diakonijne, które przez szereg lat niosły pomoc ludziom w parafii i poza nią.

Na przełomie stycznia i lutego 2002 roku spełniło się oficjalnie i formalnie marzenie koszallińskiej parafii. Dzięki zabiegom wielu ludzi dobrej woli powstała w Koszalinie Stacja Diakonijna. Zaplecze stacji stanowił zaniedbany dom przy ulicy Mireckiego 2 - z czasem nazywany Domem Diakonii. Dom Diakonii zakupiła dla koszalińskiej parafii fundacja "Rita von Gaudecker". Dzięki zaangażowaniu wielu ludzi udało się przeprowadzić niezbędne remonty. Dom ten stał się pierwszym własnym "miejscem na ziemi" dla koszalińskich parafian, w którym odbywały się adwentówki, spotkania wielkanocne, godziny biblijne. Zapoczątkowano także zwyczaj spotkań "przy kawie" po niedzielnych nabożeństwach. Utworzenie Stacji Diakonijnej możliwe było dzięki porozumieniu pomiędzy Parafią , Diakonią Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego a Fundacją "Rita von Gaudecker". Początkowa działalność stacji skupiała się na rozpoznaniu tych, którzy potrzebowali wsparcia i opieki oraz adaptacji pomieszczeń w Domu Diakonii do potrzeb stacji. W realizacji wszystkich zamierzeń i zadań Stacji Diakonijnej wspierali nas zarówno materialnie jak i doradczo obaj partnerzy Fundacja oraz Diakonia Kościoła. 

Z biegiem lat Stacja i Dom Diakonii stawały się miejscem, gdzie ludzie znajdowali wsparcie w kłopotach, opiekę w chorobie a także towarzystwo współwyznawców. Dzięki sponsorom Stacja dysponowała samochodem VW T4, który służył także całej parafii przy rozmaitych okazjach. Dzięki niemu Stacja pomogała ewangelikom zamieszkałym czasami nawet kilkadziesiąt kilometrów od Koszalina (Szczecinek, Wołcza, Białogard, Świdwin). Stacja rozwijała swoją działalność także w kierunku pracy z młodzieżą i dziećmi poprzez realizacje różnych projektów (akcje świąteczne, obozy i wyjazdy integracyjne). Z okazji świąt dzieci oraz najbiedniejsi parafianie otrzymywali paczki świąteczne.

logo2c

Teraźniejszość

Na początku roku 2012 roku koszalińska Diakonia świętować będzie jubileusz 10-lecia. Przez ten czas Stacja Diakonijna niosła pomoc i wsparcie wielu potrzebującym, realizowała wiele ciekawych projektów. Były duże sukcesy i małe porażki. Otaczający nas swiat się ciągle zmienia, jest w ciągłym ruchu, dlatego nasza organizacja musi również być otwarta na zmiany. Pierwszą poważną jest zmiana nazwy z "Stacja Diakonijna" na Diakonia Koszalin, drugą, utworzenia nowego wizerunku poprzez stworzenie nowego logo, strony internetowej niezależnej od strony koszalińskiej parafii. Nie bez znaczenia było także przenisienie biura Diakonii do budynku Centrum Parafialnego. Największa zmiana nastąpi w lutym 2012 roku, gdy nastapi oficjalne zakończenie współpracy z wieloletnim partnerem- fundacją Rita von Gaudecker i rozpoczęcie wspólpracy na zmienionych nieco zasadach z nowym partnerem - Pommersche Diakonieveirein e.V. Działalność Diakonii była i jest możliwa jest dzięki wielu ludziom, którzy wspomagają ją zarówno materialnie jak i duchowo. Od nich otrzymujemy odzież, pościel, sprzęt rehabilitacyjny, środki medyczne, które później trafiają do naszych podopiecznych. Nawiązujemy również liczne partnerstwa z organizacjami o podobnym charakterze zarówno w Polsce ( inne instytucje o charakterze charytatywnym i społecznym) jak i zagranicą (Szwecja, Niemcy). Współpraca ta opiera się na wymianie doświadczeń i wzajemnej pomocy.